Witam,
oto tłumaczenie artykułu.
Lazaret na froncie pod Verdun
Pod osłoną drzew rosnących wzdłuż drogi Azannes - Longuyon, niedaleko wsi Romagne-sous-les-Côtes, Niemcy założyli bazę logistyczną.
Podczas niemieckiej ofensywy pod Verdun będzie jednym z głównych ośrodków wsparcia bitwy.
Pośrodku kwater i składów wszelkiego rodzaju, znajdował się szpital polowy, Feldlazarett N°6.
Centrum segregacji chorych
Szpital jest małym obozem, posiadającym niewielkie środki. Składa się z drewnianego baraku, który służy za salę opieki (nad chorymi) i drugiego, który jest mieszkaniem personelu medycznego.
Z braku mebli ustawiono sklecone z desek stoły, ławki i łóżka.
Dookoła rozstawiono namioty sanitarne, w których zgromadzeni są ranni, oczekujący na ewakuację. Miejsce jest w zasadzie centrum segregacji, pośrednim etapem w łańcuchu opieki zdrowotnej: przyjmuje chorych, przybywających z frontu, ewakuowanych z pola walki przez sanitariuszy, później wysyła ich na zaplecze frontu kolejką wąskotorową.
W Deutsch Eck kontynuuje się leczenie (zabiegi) wdrożone w polowych punktach medycznych i segreguje się chorych w zależności od stopnia obrażenia.
Później organizuje się przekazanie chorych do szpitali na zapleczu frontu pociągami sanitarnymi, wykorzystując istniejącą sieć kolejową, która pokrywa region i której odgałęzienie biegnie przez Deutsch Eck.
Maj 2016: Deutsch Eck staje się Szpitalem
Od wiosny 1916 centrum segregacji musi stawić czoła narastającemu napływowi rannych przybywających z sektora , gdzie intensywne walki dziesiątkują jednostki. Do tego dochodzi wybuch, który 8 maja 1916 pustoszy fort Douaumont, pozostawiając ponad 2000 rannych. 24 maja, podczas gdy Niemcy od dwóch dni walczą przeciwko znaczącej francuskiej ofensywie w forcie Douaumont, w ciągu jednego dnia przybywa ponad 1300 rannych (pięć razy więcej, niż zazwyczaj).
Doktor Bauer, odpowiedzialny za obiekt od marca, dostaje (możliwość) stworzenia prawdziwego szpitala polowego, gdzie będzie można przeprowadzać poważne operacje na najbardziej ciężko rannych. Gromadzi brakujący materiał, sprowadza zaopatrzenie, buduje cysternę z wodą, wyposażoną w maszynę filtrującą, która dostarcza wody pitnej. Obóz powiększa się o nowe namioty baraki, latryny i skład trumien. W istocie jedna piąta spośród przyjmowanych rannych umiera na miejscu i jest pochowana na cmentarzu tuż obok Romagne-sous-les-Côtes.
Aby poszerzyć wiedzę
Czasopismo Tranchees, w numerze 5 ( kwiecień-czerwiec 2011,) opublikowało wspaniały artykuł, bogato ilustrowany, opublikowany na podstawie dziennika i oryginalnych fotografii doktora Bauera, który kierował szpitalem od marca do czerwca 1916. Umożliwia zagłębienie się w intymność tych ludzi, którzy z uporem i poświęceniem pracowali, by ulżyć cierpieniom walczących.
Na terenie Deutsch Eck, wśród licznych śladów, można odgadnąć przebieg torów, poprowadzonych prze Niemców i dojrzeć resztki dawnej cysterny, która zaopatrywała szpital.
Autor artukułu: Airy DURUP DE BALEINE
Podpisy pod zdjęciami:
Personel medyczny pozuje pośrodku kwatery na skraju torów, którymi wysyła się i ewakuuje rannych.
Doktor Bauer pozuje w otoczeniu leżących rannych.
Transport rannych z frontu.
Francuski jeniec wojenny, leczony w Deutsch Eck.
|
To na wesoło, ale już tutaj:
